Zo

Ik weet niet wat mij overkomt, 

Werd vanmorgen uitgerust wakker en voelde mij goed.

Misselijkheid was minder.

Had energie om van alles te doen, maar werd wel teruggefloten toen ik te veel wilde doen.

Gelukkig wen ik ook langzamerhand aan de pruik.

Zaterdag wilde ik hem wel in de hoek gooien, was boos, schrok elke keer als ik langs spiegels liep, had ze het liefst afgeplakt.

Ach, het is niet anders.

Het zou fijn dat ik mij de komende weken wat beter blijf voelen, dan kan ik mij ook beter voorbereiden voor de volgende opname.

En dan is het zover

Je weet dat het komt, en toch..

Ik zat achter de computer en kreeg jeuk op mijn hoofd en haalde mijn hand door mijn haar en had een hand vol haar.

Toch wel schrikken.

Gelijk mijn dochter Ankke gebeld en die kon weg van haar werk, en zijn wij naar de winkel gegaan.

Daar werd ik kaal geschoren en mijn pruik lag al klaar, dus bijknippen en oefenen enz.

Ook een mutsje voor de nacht, ( want zonder is wel koud hoor) en een mutsje voor de avond of gewoon voor thuis.

Over 2 weken gaan wij weer terug en dan wordt voorgedaan hoe ik hem moet wassen enz.

Een geweldige service bij HAAR op MAAT.

Wat kan er toch veel veranderen in een lichaam binnen een week.

Ik heb geen opgeblazen gezicht meer, mijn dikke buik is ineens weg, mijn smaak is weer voor een groot gedeelte terug.

Ik zal er maar een poosje van genieten.

Geluk??

Ja zo kun je het ook bekijken.

Dat ik zo,n pijn had in mijn botten betekende dat de injecties goed hun werk deden want om 10 uur wisten ze al dat er genoeg stamcellen waren in mijn bloed.

Of ik daar zo blij mee was, ik had nog steeds veel pijn, was raar van de morfine, was erg misselijk kon niks eten of het kwam eruit.

Goed flink en blij zijn, ik werd met bed naar de behandelkamer gereden en daar werd de catheter in mijn rechter lies onder verdoving ingebracht, en je hoor het zal Japke niet zijn, weer lukte het niet en dus maar in de linker lies proberen, gelukkig dat lukte.

Wel moesten ze de ader in de rechter lies heel lang dicht drukken vandaar dat die nu heel blauw is.

Toen werd een machine aangesloten en werd het bloed vanuit mijn lichaam in de machine gefilterd en zo werden mijn goeie stamcellen eruit gehaald, onder toezicht van een arts en iemand van de bloedbank

Dat duurde 5 1/2 uur en ik moest plat blijven liggen en dat viel niet mee, ook omdat ik nog zo misselijk was.

Toen wachten op de uitslag van het UMC en rond 5 uur kwam het teken dat er genoeg stamcellen waren en mocht de catherther eruit, weer 1 1/2 uur plat liggen.

Alles deed mij nog altijd zeer en ondanks dat ik nog misselijk was heb ik geprobeerd wat te eten, ging met moeite.

Om kwart voor 8 mocht ik naar huis, Hans kwam mij halen, ik voelde mij ziek en ben gelijk naar bed gegaan.

Vandaag gaat het iets beter, maar de tosti die ik vorige week nog lekker vond, vind ik nu echt niet meer lekker, en ik zag dat ik 4 kilo ben afgevallen dat is niet goed.

Net belde de diëtiste ze adviseert nu even elke dag en bouwsteentjes te eten en hoopt dat de misselijkheid toch nog het gevolg is van morfine en langzaam zal afnemen.

Hopen maar.

Pijn

Gistermiddag begon langzamerhand de pijn in al mijn botten.

Dat komt door de injecties, die stimuleren het beenmerg om meer stamcellen te maken.

Het werd steeds heftiger en savonds kon ik niet meer zitten, steeds een andere stoel gebruiken of een extra kussen.

Ook staan en liggen ging niet.

Vannacht heb ik 1 uur geslapen en verder door mijn flat gelopen en PCM geslikt.

Vanmorgen heb ik na de injectie 1 1/2 uur geslapen en toen was de maat vol.

Het ZH gebeld en ik kreeg meteen morfine (oxymoron 5mg) voorgeschreven, mijn dochter en schoonzoon hebben het gehaald.

Ik mag om de 4 uur een capsule nemen, nou de pijn is nu nog niet weg maar ik heb wel 2 uur geslapen, ben een beetje uitgerust.

De volgende keer zal ik eerder bellen.

Loesje

Prik

Zo de eerste prik is gezet

De komende 3 dagen krijg ik om 8 en 20 uur een neupogen injectie, dit is een groeifactor voor witte bloedlichaampjes.

En om het beenmerg te stimuleren om meer stamcellen aan te maken die afgenomen kunnen worden en na de behandeling weer teruggegeven worden.

De prik is niet pijnlijk, de bijwerkingen zijn behoorlijk heftig.

Hopen dat het maandag voldoende is en dat ze de stamcellen kunnen afnemen.

De injecties worden gegeven door mijn collegae, ik ben de eerste die zorg krijgt buiten parc Transwijk.

Afgelopen maandag kwam de huisarts langs en gaf opdracht om bloed te prikken om het vitamine tekort te bekijken.

En ja hoor, ik heb heel erg vit. D tekort, daar heb ik nu d-cura drank voor gekregen voor 13 en 27 maart en 10 april en dan 1 x per 3 maanden.

Het schijnt heel veel voor te komen dit jaar, wij hebben vorig jaar te weinig zon gehad.

Door het tekort treed ook vermoeidheid op en het is nodig voor de opbouw van de botten.

Afgelopen dinsdag kreeg ik het vreselijke bericht dat een collega van mij het gevecht heeft verloren tegen kanker en is op 45 jarige leeftijd overleden.

Moge ze rusten in vrede.

Ook dat kan mij gebeuren, maar ik blijf vechten en hopen.

Wat geniet ik toch de laatste dagen van het mooie weer, dat heeft echt wel invloed op je humeur, ik was mij daar nooit zo bewust van, maar nu ik de hele dag thuis ben, wel.

Alweer geweest

De Cyclofosfamide kuur.

Ik had mij er eigenlijk geen voorstelling van gemaakt, maar het was heftig.

Eerst 8 uur voorspoelen en 15 min om de misselijkheid tegen te gaan en dan goed uitplassen en dan 15 min infuus om de blaas te beschermen en dan 3 uur de chemo.

Inmiddels was het al 22.30 uur en het moest de hele nacht door tot smiddags ongeveer 15 uur.

Steeds wisselend, totaal nog 3 x 4 uur de chemo en de rest tussendoor.

Weinig geslapen dus, smorgens nog wel ontbeten, maar het smaakte niet echt.

En ik had flink pijn in mijn schouders en hoofd, ook daar kreeg ik steeds medicijnen voor.

Verder op de dag probeerde ik nog wel te eten, maar het ging heel moeizaam.

Gelukkig ging het savonds thuis beter, maar vanmorgen werd ik misselijk wakker, maar met medicijnen en gewoon doorzetten krijg ik toch wel genoeg binnen hoop ik.

Raar eigenlijk dat in 2 dagen je smaak en reuk zo kan veranderen, het is er niet beter op geworden.

Wat een geweldige verzorgsters zijn er toch op de afdeling in het Anthonius ZH, zo lief en geduldig.

 

Ja

"No one can go back,

But everyone can go forward,

And tomorrow, when the sun rises,

All you will have to say to yourself is:

I am going to think of this day

As the first day of my life"

Paulo Coelho